Mooie lastige route langs eilanden en Loch's. Veel wind, soms regen en iedere dag meer dan 1000 klim meters. De foto's staan onder het tab "foto's".

Vrijdag 29 juli Longtown naar Castle Douglas 93 km

Na een verstoorde nacht in het Graham Arms Hotel beloofd het vandaag een droge dag te worden. De ruime kamer in het hotel heeft twee nadelen, het (weer) smalle kraakbed en de drukke weg waar vanaf 4 uur de vrachtwagens overheen denderen. Gelukkig klaart het buiten op en kunnen we na het voor Rob traditioneel Engels ontbijt en voor mij alleen, cornflakes, roerei en geroosterde boterhammen op weg met een zonnetje voor een lange tocht. We steken nadat we het hotel verlaten na ca 200 mt de Schotse grens over. Daar is verder niets van te merken alleen lijken de huisjes kleiner. Onderweg zien we af en toe iets van de geschiedenis voorbij komen, maar slaan misschien een mooi kasteel/ruïne over, aangezien ik geen zin heb om boven de 100 km uit te komen. Als we iets geweldigs hebben gemist, dan is dat het nadeel van fietsen. Onze afwegingen worden ook genomen door dagafstanden, zadelpijn, stijle klimmetjes, regen of tegenwind, gewoon geen zin of wat vanmiddag is overkomen nadat het jaren is geleden een lekke achterband bij Rob waardoor we tijd verliezen. Het landschap waar we door heen fietsen is prachtig. De eerste 50 km vlak, daarna weer op en neer. De zon laat ons niet in de steek, zodat we optimaal van kunnen genieten. Fietsroutes staan goed aangegeven en proberen zoveel mogelijk van de hoofdwegen weg te blijven. We besluiten in Dumfries, een drukke stad en nu al daaraan moeten wennen wanneer je km'ers in de rust rij, te gaan lunchen. Snickers zijn vervangen door thee en salades of "gezonde" burgers met of zonder soep. De banaan is nog van de partij wanneer we bij het ontbijt deze kunnen bemachtigen. Ik heb wel erg veel moeite om de heerlijke taarten te weerstaan. Neem als alternatief, blijkt niet de juiste keuze maar werd ik door de omschrijving op het verkeerde been gezet, warme choco met 1 bolletje ijs. Rob maakt daarna mooie foto van kerk met mooie wolken en we vervolgen de route. In de loop van de middag neemt de wind in kracht toe, maar blijven we op en neer gaan. Rob had mijn zeiknatte fietsschoenen vanmorgen boven op zijn tas vastgezet, zodat ze konden drogen. Ik heb bij de lunch mijn schoenen kunnen wisselen en was blij met op en neergaan mijn klikkers vast te kunnen zetten op mijn pendelen om meer kracht te kunnen gebruiken. De overnachtingsmogelijkheden op de route zijn aardig bezet. We moeten daardoor buiten het dorp naar ons nachtstekje. Nu is het een Inn. Ik vind alles best als ze maar een douche hebben, geen krakend bed en geen snelweg voor de deur. We worden niet teleurgesteld. Aparte grote moderne ruimte en schoon. Mijn wasje hangt tussen het beddengoed van de eigenaar. Hoef dus niet op zoek naar spijkers in de muur, deurknoppen, lampenkappen etc om iets op te hangen.

Castle Douglas naar Newton Steward 62 km

Vanuit ons hotel in Crossmichael, 5 km ten noorden van Castle Douglas fietsen we vandaag door het Galloway Forest Park. Het "full English" ontbijt is vanmorgen onverantwoord, dit kan niet gezond zijn. Gelukkig eten we dit niet iedere morgen, het bestaat uit bacon, worstjes, black pudding, bonen, champignons, tomaat en natuurlijk eieren. Esther bestelt twee "fried eggs" en toast. We hebben voldoende brandstof voor onze rit over de onverharde paden in het Galloway Forest. Onderweg vragen we ons af of "loch", "meer" betekend. Dan zou betekenen dat "het meer van loch Ness" dubbelop is. Vandaag trekken we vaak ons regenjack aan om 5 minuten later weer te stoppen omdat het alweer droog is. Toch wordt het een aardige dag, na 20 km draaien we de bossen in, langs meertjes en riviertjes fietsen we langzaam over de onverharde weg. Op een aantal plaatsen is het pad erg stenig, dit heeft volgens ons te maken met de houtkap in het gebied. De zware machines hebben een stevige ondergrond nodig. Er wordt geprobeerd om het bos meer landschappelijke diversiteit te geven door bomen weg te halen. Ik denk dat de bomen ook een aardige inkomstenbron is, er wordt wel erg veel gekapt. De laatste 5 km klimmen we over gravel het bos weer uit. We dalen vervolgens langzaam naar Newton Steward met onderweg "wilde geiten" op de bergflanken.

Wanneer we 's avonds iets gaan eten in een pizzeria is het druk op straat, voor iedere pub staat wel een groepje jongeren. Sommige kunnen om 20 uur al niet meer op hun benen staan, meiden zwalken met een karaf drank over straat. Op zaterdag is er verder weinig te doen, twee weken Ibiza is voor deze jongeren waarschijnlijk het jaarlijkse hoogtepunt.

Castle Douglas naar Ayr 80 km

Lange fietstocht met een aantal klimmen door het Galloway Forest. We fietsen na het ontbijt (full Scotish = met haggis) via route 7 het plaatsje uit, we hebben brood bij ons want de eerste 50 km zijn er geen plaatsjes langs de route. Langzaam komen we steeds hoger en hoger om rond de 35 km de eerste pas over te steken. 390 meter lijkt te doen, de stijgingspercentages zijn echter op stukken boven de 12%. We dalen weer naar 100 meter en beginnen direct met de tweede pittige klim naar 350 meter. Na 45 km denken we uitgeklommen te zijn en hopen we op een lange afdaling richting de kust. Helaas komen we bedrogen uit, er volgen nog 3 klimmen naar 200 meter met idiote stijgingspercentages. Alles in z'n 1 omhoog waardoor we vandaag niet verder komen dan 12,5 km gemiddeld per uur, hierdoor zitten we ruim 6 uur op de fiets.

Het landschap is overigens geweldig, mooie vergezichten met indrukwekkende luchten erboven. Helaas wordt er ook in dit gebied veel gekapt en weer herplant, de kaalslag is soms verdrietig om te zien. Het duurt jaren voordat het gebied zich heeft hersteld. Vanavond slapen we in Ayr, leuke B&B met aardige ontvangst. Prima kamer met een en-suite, de natte droom van iedere Brit. We besluiten naar Ayr te wandelen (10 minuten) om iets te eten. Even geen fiets.

Ayr naar Whiting bay op Arran 62 km

Na een ontbijt van zalm met scrambled eggs, weer eens iets anders, fietsen we naar Ardrossan. Heerlijk ritje, vlak en zonnig, onze knieën hebben even rust nodig. Bij Ardrossan nemen we de Ferry naar het eiland Arran. We fietsen van baai naar baai, hiertussen klimmen we omhoog. De vergezichten en uitzichten op de baaitjes zijn fantastisch. In Whiting bay hebben we een B&B gevonden, jammer genoeg bovenop een heuvel. Dus hup, weer naar boven. De GPS geeft als hoogte 90 meter aan, het ligt op 800 meter van de kust. Lijkt ons 11% omhoog.

Aan de oostkant van Arran staan palmbomen en andere mediterrane planten, het lijkt wel vakantie. Morgen fietsen we langs de ruige westkust, veel wind......en hopelijk droog. Het begint op te vallen dat we onderweg steeds minder golfbanen zien, waarschijnlijk door het ruiger terrein en minder bevolking. Gelukkig blijven de schapen en koeien overal zichtbaar. We komen ook steeds minder racefietsers tegen. Wel genoeg onderweg om te bekijken, maar heb nog niet iets fantastisch gezien om daarvoor af te dalen en met mijn tong op mijn schoenen weer naar boven te ploeteren. Het fietsen langs de kust blijft toch prachtig, zolang je wind mee heb. Helaas nog geen zeehonden gezien.

Whiting Bay naar Tarbert 77 km

Na weer een heerlijk zalmontbijt stappen we op de fiets om onderweg een wat oudere dame keurige dame met rugzakje op een mountain bike tegen te komen, nadat we moeten wachten op een schapenmeute die naar een andere weide wordt begeleidt. Zij woont in Glasgow en heeft een caravan in Lamlash (eiland Arran) en heeft zichzelf voorgenomen dit jaar het hele eiland op een dag rond te fietsen. Haar man staat telefonisch stand by. We verliezen elkaar uit het oog nadat zij even haar man belt, maar wij doorgaan. We lazen we dat verder op het fietsrondje op Arran een bakker is met heerlijk brood. Daar komen we 11.30 uur aan. Ze hebben niet alleen heerlijk (olijf)brood, maar ook verse & warme brownie, die we al keuvelend met de vader en moeder van de bakker in de miezer op een bankje op hebben zitten eten. In 15 min kan je toch een leuk en gevarieerd gesprek hebben. We bespraken ook ons plan om, nadat we het veer zouden nemen om weer naar het vaste land te gaan daarna de boot te nemen naar Oban. Deze bootdienst gaat alleen op de woensdagen (voor ons is dat de volgende dag). Duurt bijna een halve dag, maar we zouden dan sneller in Oban zijn om het rondje naar Inverness te kunnen maken. In onze planning komen we daar nu 3 dagen te kort voor. We zien de oudere dame weer bij de Ferry. Zij gaat verder het rondje afmaken. Petje af, want de laatste km-ers zijn erg pittig. Nadat we weer op het vaste land zijn en na ik weet niet hoeveel klimmetjes, miezerbuien en tegenwind (kortom onze ideale vakantieweer), krijgen we bij het kantoor van de bootdienst te horen dat de boot naar Oban kapot is en er geen alternatief voor handen is. We hadden nog geen overnachting geboekt dus snel iets proberen te vinden valt niet mee. Gelukkig was er nog een B&B met een vrije kamer. Onderweg daar naar toe gaat miezeren in regen over. Het blijkt een mooie kamer en 's ochtends vragen we bij het ontbijt of we nog een nachtje kunnen blijven, zodat we na kunnen denken wat ons plan verder gaat worden. Helaas is het volgeboekt en moeten we verder.

Tarbert naar Kilmartin 90 km

Dit is een zware en zeer natte dag geworden. In plaats van de boot of rustdag krijgen we aardig voor de kiezen. Een pluspunt we hebben de wind mee. Hehe eindelijk ons eerste hert gezien. Het valt niet mee om dieren te spotten terwijl we heel regelmatig alleen rijden. Helaas niets onderweg om bij te tanken met iets warm. Hier wonen erg weinig mensen en er komen niet veel toeristen langs, zodat we onder de bomen (nat geregend) brood met (pinda)kaas eten. De route stuurt ons over een 6 km lange prive weg over het Ellery estate. Het voelt erg raar om dat te doen. Er staat een tuinman het gras te maaien (gladschoren gazons zijn erg belangrijk) waar ik al gillend vraag (hij heeft oorbeschermers op) of we echt wel op die weg mogen komen. Hij kijkt mij door zijn zonnebril vol met grassprieten lachend aan en zegt zoiets in het Schots als tuurlijk/geen probleem. Het valt daarna niet mee om limbo dansend met fiets door poort vastgezet met trekbanden te gaan (is volgens mij toch een soort van afschrikmiddel). Ondanks de regen genieten van het prachtige landschap, welke bevoorrechte mensen bezitten bergen, meren en dalen? Daar komen we snel achter, tot onze verbazing komen we een mooie Volvo tegen. De eigenaar? Naar elkaar zwaaiend, gaan wij toch maar met eerbied in het natte hoge gras stilgestaan om hem te laten passeren. Het lijkt me geweldig dat je over je eigen land kan autorijden ondanks twee eigenwijze fietsers. Onderweg proberen we telefonisch contact te maken met enkele B&B's. Blijkt dat de nummers niet kloppen, maar ook geen verbinding in the middle of knowhere. Stom maar dat zijn we niet meer gewend. Zelfs in de meest afgelegen gebieden in China/Tibet vorig jaar was er altijd bereik. Eindelijk krijgen we op 10 km afstand contact. Je zou zeggen waarom bel je dan nog zo kort voordat je aankomt. Nou, nadat je echt geen droge vezel meer aan je lijf hebt, je knieën protesteren omdat ze dachten rustdag te hebben, wil je zeker zijn dat je een warme douche en bed tot je beschikking hebt. De dame (en reddende engel) had eigenlijk niets meer beschikbaar, maar omdat ik bijna klappertanden van de (regen)kou het gesprek probeerde te voeren en mijn telefoon van een verdrinkingsdood probeerde te redden, mochten we gebruik maken van een appartement, die ze eigenlijk alleen voor drie dagen verhuurt. Het appartement kon wel een upgrade gebruiken, maar drie kachels om onze spullen te drogen maakte heel veel goed.

Kilmartin naar Oban 52 km

Voordat we weg rijden uit het gehucht met een waterig zonnetje, bekijken we een kerk en begraafplaats (echt gezellig) waar oude grafstenen uit de vroege middeleeuwen staan tentoongesteld. Eindelijk iets gezien wat niet heel veel fietsklim moeite kost. Het is een korte rit, maar niet gemakkelijk. Zeker omdat en ook op advies van "de reddende engel" we niet voor de fietsroute kiezen (langer, heel veel klimmen en weinig te zien) maar over de gewone weg rijden wat voor je zenuwen niet rustgevend is, wanneer je in je laagste versnelling fiets en een stoet van auto's achter je hangt. En dat is niet om je aan te moedigen....

Doordat we gisterenochtend ook in het appartement geen verbinding hadden weten we niet waar we vanavond verblijven. Hopelijk Oban, aangezien we na moeten denken hoe nu verder. Terwijl we het plaatsje binnen rijden (heerlijk mensen en winkels, ben meer een stadsmens dan Rob) zien wij dat de B&B's bezet zijn. Overal "no vacancy" bordjes, bij de Tourist Information raden ze een paar straten aan waar misschien nog plek is. Gelukkig, omdat we vroeg zijn vinden we nog een mooie moderne ruime kamer op zolder met uitzicht op de baai/haven. We boeken twee (dure) nachten en gaan langs treinstation om te checken of het mogelijk is met de trein en fietsen richting Glasgow te gaan. De fietsroute naar Glasgow loopt helaas over drukke wegen, door de Loch's is er vaak maar één weg aanwezig waar alle verkeer langs moet. Deze stress willen we onszelf niet aandoen. Vanaf Glasgow kunnen we via Edinburgh de Noordzee fietsroute oppikken. Ben benieuwd wat het vervolg gaat worden.....