Fietstocht door Suffolk en Essex.

Het gaat ons ook meer om het fietsen en de mooie steden zijn een bonus. Sommige routes blijken onderweg veel te druk (en gevaarlijk) met verkeer. Dan liever 20 km extra over kleine B-weggetjes.

Vrijdag 13 oktober 2023

Van Edinburgh terug naar huis.

Laatste deel van onze Schotlandreis, via de Noordzeekust terug naar Newcastle.

Woensdag 10 augustus Edinburgh naar Innerleithen 62 km

Rob leidt ons nu zonder een extra km om het centrum van Edinburgh heen. We zagen gisteren al dat het anders veel busverkeer en klimwerk op zou leveren. Nu het eerste stuk zoveel mogelijk langs de kust gereden met een waterig maar koud zonnetje. Na een rustdag is het fijn om weer te fietsen, onze spieren worden stijf van het lopen en slenteren door de stad. Het blijft toch wennen om op de stoep te mogen/moeten/willen fietsen. Het valt wel op dat fietsen hier toch ook steeds meer wordt gedaan. Rob zegt dat het oa kan komen door de olympisch spelen, die in Londen plaats hebben gevonden. We proberen ook de huidige OS te volgen. Valt alleen niet mee, we zien meer Engelse dan NL'se atleten op het scherm. De Nederlanders vallen toch wel tegen, gelukkig wel een paar fietsmedailles. Maar met van Avermaet en Cancellara kunnen we wel leven, beide mooie, karaktervolle wielrenners. Vandaag hebben we zelf twee keer tot 400 mt geklommen (hadden mooi uitzicht op Edinburgh moeten hebben, maar door de mist/regen niets gezien) dan heb ik nog niet over de vele korte en venijnige klimmetjes, maar wel in een prachtig landschap met weinig huizen/bewoners. We komen twee keer een skateboarder tegen, die de met een waanzinnige snelheid de heuvel af gaat. Met, blijkt later, daarachter een mini waar zijn moeder in zit die hem daarna weer naar boven brengt. Nadat wij boven zijn en een jas tegen de miezer aantrekken bleken ze op zoek te zijn naar ons om een kort gesprekje aan te knopen. Overigens hier op de weg de meest doodgereden dieren gezien. Ze rijden hier erg hard. We fietsen nu op route 1, de Noordzee route. Vandaag en morgen meer in het binnenland, later deze week langs de kust. Het hotel is weer apart, bij aankomst zaten aan de bar twee beschonken klanten en geen barman/hoteleigenaar te vinden. Die was even naar de bakker. Van de grommende hond moesten we ons niets aantrekken, zo laat hij zijn goede humeur zien. De kamer is weinig inspirerend maar de kacheltjes doen bij ons goede zaken om alles weer een beetje vochtvrij te krijgen. In het dorpje Innerleithen is, zoals In vele dorpjes niet veel te beleven. Onze kamer zit boven/naast de pub. Hopelijk hebben we vanavond daar geen overlast van. De fietsen staan achter de pub. Verwacht niet dat een dronken gast daarmee aan haal gaat.Het hoort dit allemaal bij de charme van het land, voor ons liever dit dan een all-inclusieve hotel in een toeristengebied. Dit is puur, en wij zijn te gast. Niks geen show of ongemeende praatjes, wel hartelijk en behulpzaam.

Donderdag 11 augustus Innerleithen naar Kelso 55 km

Het moet niet gekker worden. Zit vanmorgen aan het ontbijt een Franse toerist in zijn geruite pyjama aan tafel.... Ok, wij zien er ook niet elegant uit in onze fietsbroeken, maar dit is een raar gezicht. Zijn vriendin was overigens wel gewoon aangekleed. Omdat het niet zo'n lange tocht wordt, lopen we een beetje te treuzelen en moed te verzamelen om weer in de regen te gaan fietsen. Door ons getreuzel is de bui inmiddels overgewaaid eer wij naar buiten gaan. We rijden langs riviertjes waarvan het water woester en en hoger staat dan normaal. Doordat we tijd hebben en het op de route ligt gaan we naar Melrose Abbey. We hebben beide een audioset genomen, zodat we de tijd nemen om goed te kijken wat de geschiedenis met dit gebouw heeft gedaan. Er heeft een strenge zwijgende orde van broeders gewoond, naast stilte was ook het afdwalen van de ogen "not done". Zoals in alle Schotse verhalen speelt Robert the Bruce, king of the Scot's weer een belangrijke rol. Zijn hart zou hier begraven liggen. Doordat de Abdij een ruïne is, kunnen we goed zien hoe de verschillende delen aan elkaar gezet zijn. Door de eeuwen heen is er veel ver-her-her-verbouwd. Toen de orde rijker werd, werden de strenge regels enigszins losgelaten en kwam er ruimte voor versieringen. We luisteren niet alles af, ik onthoud er ook meestal weinig van, en vervolgen onze weg met in onze achterhoofd een klim, die we moeten gaan bedwingen. Bovenop is weer een schitterend uitzicht, nu zonder mist wel met miezer. Het wemelt trouwens overal van de kastelen, landhuizen, kerken, ruïnes etc, die over het algemeen te bezichtigen zijn. Daar kun je echt dagen mee vullen. Onze overnachting is in een sjiekere omgeving, geboekt via Booking. Rob had iets gelezen over het lekkere eten. We zijn erg benieuwd. Bij de receptie vallen wij natuurlijk erg uit de toon. We stinken als bunzingen en we zien door regenbuien en daardoor modderige wegen uit of we door de plassen hebben liggen rollebollen. Bij de vraag naar ons nummerbord moet ze toch ook wel gezien hebben dat je hopelijk nooit zo uit een auto stapt. Uit ons raam zien we Kelso Castle. Al hebben we die overgeslagen om te bekijken. Het blijft imposant om te zien, zelfs vanuit een zolderraam. Het eten is inderdaad geweldig. Alles bereid met streekproducten, Esther kiest gezond oa eendeborstfilet en roept WOW!! als mijn "Lamb shank" wordt geserveerd. Het is inderdaad een vorstelijk stuk vlees. Esther neemt na, kiwi met appel en grapefruit. Heeft direct spijt al ze mijn ijs met frambozen en bosvruchten op mascarpone ziet staan. Ik heb een deel van het lamsvlees en mijn dessert afgestaan, het gezicht van Esther sprak boekdelen. (En we moeten nog even samen door.)

Vrijdag 12 augustus Kelso naar Belford 77 km

Het blijft grappig om tussen de luxe auto's, die voor het landhuis geparkeerd staan weg te fietsen met maar twee achtertassen waar alles in zit wat we nodig hebben (zelfs zwemkleding bij ons, die hadden we met alle regen op de fiets aan kunnen doen). Helaas waren we te laat gisterenmiddag aangekomen om wat van het stadje te zien. De storm is weer aanwezig waardoor we soms wind mee hebben, maar ook tegen. Tegen het middaguur staan we in dubio om vroeg bij ons B&B aan te komen of even (15 km omrijden) naar Holy Island te gaan. We blijken het getijde mee te hebben waardoor we het eilandje op kunnen. Nog gekeken of we daar zelfs konden overnachten, maar ik vond het zo'n gedoe om rekening te houden met het getijde. Het is gezellig, wel zeer toeristisch. Lekker geluncht, om een kasteel/fort gelopen en ruïne van Abdij binnen gegaan. De terugrit was vol tegen de wind in. Mijn knieën protesteren hevig. Door de zee smalle weg moet ik op mijn tanden bijten en doorploeteren om niet een al te grote file achter mij te laten ontstaan. Rob heeft meer kracht om sneller op het vaste land aan te komen. Door dit omrijden staan we pas aan het eind van de middag voor de deur van onze B&B. Ook hier weer aardige behulpzame mensen. Ik zou door de storm graag een wasje op willen hangen buiten, zodat het snel droogt. De eigenares vind denk ik mijn afgetobde gezichtsuitdrukking zo zielig dat ik de wasmachine en droger, wanneer het buiten nog niet is drooggewapperd, mag gebruiken. Na een goede nachtrust en heerlijk ontbijt gaan we de ochtend op pad voor onze laatste/lange etappe richting de boot van Newcastle.

Zaterdag 13 augustus Belford naar Choppington 95 km

Na een ritje van 10 km komen we langs bij Bambergh Castle en besluiten dit te gaan bezichtigen. Geen spijt van,het is wel een bliksem bezoek geworden, aangezien we nog de nodige km'ers moeten rijden en geslenter niet meewerkt om weer op de fiets te klimmen. We merken dat de omgeving niet meer zo heuvelachtig is. Door een omleiding worden we gedwongen extra km'ers te maken en verder uit te zoeken hoe we weer op onze route komen. Mijn knieën zijn nog niet hersteld van de rit van gisteren, waardoor ik Rob steeds meer uit het oog verlies. De wind steekt steeds meer op, al is het zonnetje (met soms een wolkje en klein miezerbuitje) de gehele dag eindelijk een keer van de partij. Bij Lynemouth maken we veel extra km-ers om de rivier en de snelweg langs te komen en blijkt het hotel aan het andere eind van Choppington te zitten, aan het einde van een afdaling van 10%. Leuk morgenochtend. We komen laat aan bij onze laatste overnachting, zodat we direct moeten dineren (na een douche). Terwijl ik dit schrijf, worden we bijna van onze kamer/bed afgeblazen door een zanger, die het café beneden ons op stelten zet..... Hopelijk duurt dit "feest" tot 23.00 uur (sluitingstijd), aangezien oordopjes echt niet werkt.

Zondag 14 augustus Choppington naar Newcastle / boot 35 km

Het "feestje" gisterenavond was om 23.00 uur afgelopen dus daarna rustige nacht gehad. Na ons ontbijt op weg naar de boot. Het is fris dus regenjas aangetrokken. We doen onderweg nog de laatste boodschappen voor avondeten en ontbijt volgende morgen. Nadat we vorig jaar bij onze coast-to-coast Yorkshire district hadden gegeten was dat eens maar nooit meer. Ik ben snel tevreden wat er op mijn bord ligt, maar dit was echt niet smakelijk. We lunchen in een zaakje in de buurt van de boot. Het is niet de meest idyllische / inspirerende omgeving, meer gaarkeuken met gasten uit de onderste sociale omgeving, maar we wilde een keer een English Sunday roost lunch proberen. Tjonge, we kregen twee borden vol met aardappelpuree en vers gekookte (niet doorgekookte) groente en rundvlees waar ik een paar dagen op zou kunnen fietsen. Samen met koffie en thee voor onder de 10 pond. Daar kun je zelf niet voor koken. Alleen is het wel een beetje te veel. Dat zie je dan ook aan de vaste gasten. We mochten als eerste de boot op. Wat meestal inhoud dat je als laatste er af gaat. Wij zijn niet uit onze hut gekomen. Hebben lekker gelezen en geslapen om uitgerust de volgende morgen aan te komen in IJmuiden. Het zal weer wennen zijn om aan de rechterkant te fietsen....

Onze reis naar Schotland was weer een hele ervaring, met geweldige landschappen, aardige mensen en idyllische plaatsjes. Het is een pittige fietstocht geworden met veel klimmetjes en steile afdalingen. De route voerde ons veelal over rustige wegen, op de provinciale wegen hebben fietsers ivm het drukke verkeer weinig te zoeken.

Het weer in Schotland is onvoorspelbaar, we hebben veel buitjes gehad en de regenjas zat altijd boven in de tas. Toch zijn onze fietsschoenen maar twee keer doornat geweest, verder hebben we vaak tegen de wind in moeten ploeteren.

Tijdens de 1300 km lange fietstocht hebben we 1 lekke band gehad en verder her en der wat kraakjes die we met een beetje olie konden oplossen. Bij thuiskomst hebben onze knieën even rust nodig, dat weerhoud ons er niet van om dinsdagochtend direct een Spinningles te volgen.

Van Oban naar Edinburgh

Vrijdag 5 augustus Oban rustdag

Vreemd om niet met je fietskleding een keer aan het ontbijt te zitten en je niet vol te hoeven proppen om daar ca 60 km "op te kunnen fietsen". Ik ga op pad om treinkaartjes richting Glasgow (waar we niet naar toe gaan, te drukke stad en geen leuke/betaalbare overnachting in het weekend kunnen vinden) te kopen om daarna rondje stadje te doen. Ik heb namelijk op het laatst mijn fleece geruild voor een hemdje (optimist die ik ben en scheelde gewicht). Heb nu te weinig warme kleding bij mij. Nadat ik daarvoor ben geslaagd, trakteer ik mijzelf op een warme Belgische wafel met witte chocoladesaus. Had het winkeltje gisteren bij binnenkomst uiteraard al gespot. Rob gaat op de fiets in de buurt een ruïne van een kasteel bekijken. We spreken af om daarna samen te lunchen. Op de pier ontdekken we een stalletje waar ze oa een bak voor 2 pp met verse mosselen, kreeft, garnalen, langoustines etc verkopen. Doordat we niet aan de enige lange tafel kunnen zitten/staan, zo druk is het, gaan we op een betonnen rand zitten van het haventje. Je moet wel goed oppassen voor de kokmeeuwen, die het eten van je willen wegstelen. Ze scheren langs je hoofd of landen naast je, wat dus een klapwiekend (maar heerlijk) eetfestijn wordt. Whiskey tour slaan we over voor sommige vast onbegrijpelijk. Ik lust geen alcohol en Rob is er niet echt weg van. Het vinden van overnachtingen is nog nooit zo lastig geweest. We moeten onze reisplannen soms wel 5x wijzigen, omdat de enkele voor ons aan te rijden hotels/B&B al dagen van te voren zijn volgeboekt. Zo gaat het spontane fietsrondje er wel vanaf en hebben we nu te veel dagen over. We besluiten rond Edinburgh een extra rondje te doen en die stad, indien er overnachtingsmogelijkheden zijn wel te bezoeken. Daarna langs oostkust de Noordzee route oppikken op weg naar de boot bij Newcastle.

Zaterdag 6 augustus Oban naar Callander 48km (trein, boot en fiets)

Een treinreis in England gaat er anders aan toe dan bij ons werkforensen, nu was ik een van de toeristen. Heb mij uiteraard niet zenuwachtig gemaakt en ook niet verwacht dat iemand ons helpt. Hier hang je je fiets, zonder tassen, aan de achterband op aan het plafond. Je moet wel van te voren een plaats hiervoor reserveren. Je kunt ook een vaste stoel reserveren. De trein volgt de Loch's, mooi uitzicht en veel groen onderweg. Op de plaats waar wij uitstapte ging tevens een oudere heer uit onze coupe eruit. Hij was onderweg niet lekker geworden. Er stond een ambulance voor hem klaar. Na 3 km fietsen zijn we op een veer gestapt. Hiermee hebben we een deel van de drukke route, die naar Glasgow gaat vermeden. We werden voor het smokkelen wel "gestraft". We volgen de eerste 40 km een mooie autovrije route rond Loch Katarine, komen onderweg nog langs het geboortehuis van Rob Roy. (Staat nu een nieuw huis op die plaats) De laatste 10 km van deze prachtige en rustige tocht eindigde op een drukke weg met een stortbui. Onze B&B is bij een oma op zolder met een douche in de kast. De zeiknatte kleding hangt in een gangkast waar haar rollator staat.... We hebben de afgelopen jaren op veel "vreemde" locaties overnacht. Daar is dit er dus een van. Rob blijkt, na zijn bezoek gisteren aan het ruïne kasteel flink te zijn gestoken op zijn onderbeen na het lopen door het hoge gras. Het lijkt wel of hij de mazelen heeft. We veranderen onze plannen voor de rest van onze vakantie, mede wegens de gezondheidsproblemen van de moeder van Rob. We fietsen nu door richting Edinburgh om vervolgens langs de Noordzee kust weer af te zakken naar Newcastle. Hierdoor zijn we vier dagen eerder thuis.

Zondag 7 augustus Callander naar Falkirk 60 km

Vandaag is het droog doordat er een windkracht 6/7 staat, langs en onder bomen door rijden geeft een angstig gevoel. Tussen Kippen en Fintry komen we groepen fietsers tegen die fietsen voor de strijd tegen Parkinson. En vervelende ziekte waar ook mijn vader aan leed. Gezien de harde wind hebben we extra respect voor alle mensen die meedoen. De eerste 30 km staat de wind schuin op de kop, hierdoor moeten we zelfs werken tijdens afdalingen. De rukwinden maken snel afdalen sowieso te gevaarlijk. Als Nederlanders en geoefende tegenwind fietsers laten we ons natuurlijk niet tegenhouden door een beetje wind en na 30 km passen we onze route aan waardoor we de wind meer in de rug krijgen. Omdat het zondag is, is er weinig verkeer en de nieuwe route loopt langs een mooi meertje. Esther red onderweg een pad, die de weg oversteekt, onze goede daad van de dag.

Aan het einde van het stuwmeer slaat het water over de dam, de wind laat het meer overstromen. Klimmen met meewindkracht 6/7 voelt alsof we een motortje hebben en de volgende 30 km gaat als vanzelf, afdalingen gaan op topsnelheid.

Bij Falkirk bezoeken we de Falkirk wheel, een scheepslift die met een bijzondere constructie boten van het ene in het andere kanaal tilt. Er is wel een attractie van gemaakt, je kunt met een boot de lift ervaren. We nemen er koffie met gebak en slaan het ritje over. Langs het kanaal de karakteristieke smalle boten. Als ik met een beetje bluf tegen Esther zeg; "dat is een typisch Nederlands model boot", blijkt het nog echt waar te zijn ook. Esther denkt nu dat ik een botenkenner ben. Het hotel is 5 km verder, we slapen in een Best Western, die zijn beste tijd heeft gehad. Nooit gedacht dat ik een voorkeur voor B&B's zou krijgen, de mensen doen daar alles om het ons naar de zin te maken. Helaas begint het rond etenstijd te regenen en we willen toch wel even de stad in.

Maandag 8 augustus Falkirk naar Edinburgh 65 km

Start begint al gezellig. Rob is zijn fietssleutel kwijt. Hij hoorde bij het wegzetten in een gangetje van het hotel iets vallen, maar dacht dat hij hem opgeraapt had en aan mij gegeven. Niet dus.... Voor ontbijt met snelle pas naar de stallingsplaats. Gelukkig lag die nog op plaats waar hij was gevallen, pfuh. We hebben veel landelijke routes gefietst, wat zeker door Rob zijn "ingebouwde" gps goed gaat terwijl ik dan twijfelend volg over gras, gravel, bospaden en heuveltjes "in the middle of no where", waardoor we zelfs een bezoek aan een fort aan zeezijde van zeer dichtbij kunnen benaderen. Waar je door de storm (met nog steeds meewind, waar hebben we dat aan verdiend) wel echt uit je jas waaide. Ik durfde niet op de pier, omdat ik met een rukwind vast in de zee was beland. Onderweg uiteraard wel de nodige buien gehad. Ieder kwartier is het weer compleet anders, waardoor we de gehele reis veel onze regenjas aan en uit moeten doen. Ongemerkt aan het eind van de dag 1200 hoogtemeters gemaakt. Dat verklaart waarom de korte route toch nog vermoeiend was. Naar mate we Edinburgh naderen wordt het steeds drukker. Dat komt oa ook door festival maand. Met dank aan de GPS vinden we in Edinburgh onze weg. De GPS gebruiken we om onze tochten op te nemen en niet om te navigeren, maar dat is wel mogelijk in geval van nood. We komen in de B&B waar eigenlijk geen plaats is voor onze fietsen. We durven ze niet buiten te laten staan (wat we sowieso al nooit doen), aangezien de week ervoor de motor van een Duitse toerist is gestolen. Ze kunnen zeker niet op onze minikamer, die er wel netjes en modern uitziet. Oplossing, ze verhuizen van ontbijtzaaltje naar keuken etc. De eigenaar bewaakt ze met zijn leven en sleept ze heen weer van de ene naar de andere plek. Het is inmiddels zo laat geworden dat we na douche en wasje bij de haven gaan eten en morgen Edinburgh stad gaan verkennen.

Dinsdag 9 augustus Edinburgh

Na ontbijt met de bus naar het centrum om eerst het kasteel te gaan bezichtigen. Dat is dan ook het enige wat we doen. Overal knetterdruk waar je ook naar binnen wilt om iets binnen te gaan bezichtigen. Soms dubbeldikke rijen oa bezichtiging kroonjuwelen. Dat heeft zeker te maken met festival. Dit zijn dure entreekaarten geweest, omdat we na 2,5 uur er de brui aan geven (en verschillende keren tot 10 te hebben geteld, omdat voordringen een toeristensport aan het worden is.) We zien in de stad nog enkele straatoptredens. Edinburgh is een mooie stad met in het centrum het gigantische Waverly treinstation. De overkapping geeft het idee van enorme kassen met daar omheen de oude stad. Vreemde standontwikkeling in de jaren 90?Na een forse wandeling komen we bij het National Museum of Modern Art. Entree is gratis en niet zo druk. Ze hebben maar een tentoonstelling van Duitse schilder/performer Joseph Beuys. Helaas niet onze smaak, maar wel grappig om te zien. In de poging om een compleet beeld te geven van de kunstenaar is er ook matig werk opgehangen. Zoals een bezoeker schrijft, "zonde van de expositieruimte". Na 45 minuten besluiten we iets te gaan drinken met heerlijke taart. Dat wordt morgen weer hard fietsen om dat eraf te krijgen. Al komen we in "broodlanden" eerder aan dan dat we afvallen. Rob zijn bovenbenen en mijn knieën hebben vandaag niet echt rust gehad, waardoor we de bus naar onze B&B nemen. We boeken na weer een hoop zoekwerk de laatste overnachtingen op weg naar Newcastle.

Op weg naar Oban via de Westkust.

Mooie lastige route langs eilanden en Loch's. Veel wind, soms regen en iedere dag meer dan 1000 klim meters. De foto's staan onder het tab "foto's".

Vrijdag 29 juli Longtown naar Castle Douglas 93 km

Na een verstoorde nacht in het Graham Arms Hotel beloofd het vandaag een droge dag te worden. De ruime kamer in het hotel heeft twee nadelen, het (weer) smalle kraakbed en de drukke weg waar vanaf 4 uur de vrachtwagens overheen denderen. Gelukkig klaart het buiten op en kunnen we na het voor Rob traditioneel Engels ontbijt en voor mij alleen, cornflakes, roerei en geroosterde boterhammen op weg met een zonnetje voor een lange tocht. We steken nadat we het hotel verlaten na ca 200 mt de Schotse grens over. Daar is verder niets van te merken alleen lijken de huisjes kleiner. Onderweg zien we af en toe iets van de geschiedenis voorbij komen, maar slaan misschien een mooi kasteel/ruïne over, aangezien ik geen zin heb om boven de 100 km uit te komen. Als we iets geweldigs hebben gemist, dan is dat het nadeel van fietsen. Onze afwegingen worden ook genomen door dagafstanden, zadelpijn, stijle klimmetjes, regen of tegenwind, gewoon geen zin of wat vanmiddag is overkomen nadat het jaren is geleden een lekke achterband bij Rob waardoor we tijd verliezen. Het landschap waar we door heen fietsen is prachtig. De eerste 50 km vlak, daarna weer op en neer. De zon laat ons niet in de steek, zodat we optimaal van kunnen genieten. Fietsroutes staan goed aangegeven en proberen zoveel mogelijk van de hoofdwegen weg te blijven. We besluiten in Dumfries, een drukke stad en nu al daaraan moeten wennen wanneer je km'ers in de rust rij, te gaan lunchen. Snickers zijn vervangen door thee en salades of "gezonde" burgers met of zonder soep. De banaan is nog van de partij wanneer we bij het ontbijt deze kunnen bemachtigen. Ik heb wel erg veel moeite om de heerlijke taarten te weerstaan. Neem als alternatief, blijkt niet de juiste keuze maar werd ik door de omschrijving op het verkeerde been gezet, warme choco met 1 bolletje ijs. Rob maakt daarna mooie foto van kerk met mooie wolken en we vervolgen de route. In de loop van de middag neemt de wind in kracht toe, maar blijven we op en neer gaan. Rob had mijn zeiknatte fietsschoenen vanmorgen boven op zijn tas vastgezet, zodat ze konden drogen. Ik heb bij de lunch mijn schoenen kunnen wisselen en was blij met op en neergaan mijn klikkers vast te kunnen zetten op mijn pendelen om meer kracht te kunnen gebruiken. De overnachtingsmogelijkheden op de route zijn aardig bezet. We moeten daardoor buiten het dorp naar ons nachtstekje. Nu is het een Inn. Ik vind alles best als ze maar een douche hebben, geen krakend bed en geen snelweg voor de deur. We worden niet teleurgesteld. Aparte grote moderne ruimte en schoon. Mijn wasje hangt tussen het beddengoed van de eigenaar. Hoef dus niet op zoek naar spijkers in de muur, deurknoppen, lampenkappen etc om iets op te hangen.

Castle Douglas naar Newton Steward 62 km

Vanuit ons hotel in Crossmichael, 5 km ten noorden van Castle Douglas fietsen we vandaag door het Galloway Forest Park. Het "full English" ontbijt is vanmorgen onverantwoord, dit kan niet gezond zijn. Gelukkig eten we dit niet iedere morgen, het bestaat uit bacon, worstjes, black pudding, bonen, champignons, tomaat en natuurlijk eieren. Esther bestelt twee "fried eggs" en toast. We hebben voldoende brandstof voor onze rit over de onverharde paden in het Galloway Forest. Onderweg vragen we ons af of "loch", "meer" betekend. Dan zou betekenen dat "het meer van loch Ness" dubbelop is. Vandaag trekken we vaak ons regenjack aan om 5 minuten later weer te stoppen omdat het alweer droog is. Toch wordt het een aardige dag, na 20 km draaien we de bossen in, langs meertjes en riviertjes fietsen we langzaam over de onverharde weg. Op een aantal plaatsen is het pad erg stenig, dit heeft volgens ons te maken met de houtkap in het gebied. De zware machines hebben een stevige ondergrond nodig. Er wordt geprobeerd om het bos meer landschappelijke diversiteit te geven door bomen weg te halen. Ik denk dat de bomen ook een aardige inkomstenbron is, er wordt wel erg veel gekapt. De laatste 5 km klimmen we over gravel het bos weer uit. We dalen vervolgens langzaam naar Newton Steward met onderweg "wilde geiten" op de bergflanken.

Wanneer we 's avonds iets gaan eten in een pizzeria is het druk op straat, voor iedere pub staat wel een groepje jongeren. Sommige kunnen om 20 uur al niet meer op hun benen staan, meiden zwalken met een karaf drank over straat. Op zaterdag is er verder weinig te doen, twee weken Ibiza is voor deze jongeren waarschijnlijk het jaarlijkse hoogtepunt.

Castle Douglas naar Ayr 80 km

Lange fietstocht met een aantal klimmen door het Galloway Forest. We fietsen na het ontbijt (full Scotish = met haggis) via route 7 het plaatsje uit, we hebben brood bij ons want de eerste 50 km zijn er geen plaatsjes langs de route. Langzaam komen we steeds hoger en hoger om rond de 35 km de eerste pas over te steken. 390 meter lijkt te doen, de stijgingspercentages zijn echter op stukken boven de 12%. We dalen weer naar 100 meter en beginnen direct met de tweede pittige klim naar 350 meter. Na 45 km denken we uitgeklommen te zijn en hopen we op een lange afdaling richting de kust. Helaas komen we bedrogen uit, er volgen nog 3 klimmen naar 200 meter met idiote stijgingspercentages. Alles in z'n 1 omhoog waardoor we vandaag niet verder komen dan 12,5 km gemiddeld per uur, hierdoor zitten we ruim 6 uur op de fiets.

Het landschap is overigens geweldig, mooie vergezichten met indrukwekkende luchten erboven. Helaas wordt er ook in dit gebied veel gekapt en weer herplant, de kaalslag is soms verdrietig om te zien. Het duurt jaren voordat het gebied zich heeft hersteld. Vanavond slapen we in Ayr, leuke B&B met aardige ontvangst. Prima kamer met een en-suite, de natte droom van iedere Brit. We besluiten naar Ayr te wandelen (10 minuten) om iets te eten. Even geen fiets.

Ayr naar Whiting bay op Arran 62 km

Na een ontbijt van zalm met scrambled eggs, weer eens iets anders, fietsen we naar Ardrossan. Heerlijk ritje, vlak en zonnig, onze knieën hebben even rust nodig. Bij Ardrossan nemen we de Ferry naar het eiland Arran. We fietsen van baai naar baai, hiertussen klimmen we omhoog. De vergezichten en uitzichten op de baaitjes zijn fantastisch. In Whiting bay hebben we een B&B gevonden, jammer genoeg bovenop een heuvel. Dus hup, weer naar boven. De GPS geeft als hoogte 90 meter aan, het ligt op 800 meter van de kust. Lijkt ons 11% omhoog.

Aan de oostkant van Arran staan palmbomen en andere mediterrane planten, het lijkt wel vakantie. Morgen fietsen we langs de ruige westkust, veel wind......en hopelijk droog. Het begint op te vallen dat we onderweg steeds minder golfbanen zien, waarschijnlijk door het ruiger terrein en minder bevolking. Gelukkig blijven de schapen en koeien overal zichtbaar. We komen ook steeds minder racefietsers tegen. Wel genoeg onderweg om te bekijken, maar heb nog niet iets fantastisch gezien om daarvoor af te dalen en met mijn tong op mijn schoenen weer naar boven te ploeteren. Het fietsen langs de kust blijft toch prachtig, zolang je wind mee heb. Helaas nog geen zeehonden gezien.

Whiting Bay naar Tarbert 77 km

Na weer een heerlijk zalmontbijt stappen we op de fiets om onderweg een wat oudere dame keurige dame met rugzakje op een mountain bike tegen te komen, nadat we moeten wachten op een schapenmeute die naar een andere weide wordt begeleidt. Zij woont in Glasgow en heeft een caravan in Lamlash (eiland Arran) en heeft zichzelf voorgenomen dit jaar het hele eiland op een dag rond te fietsen. Haar man staat telefonisch stand by. We verliezen elkaar uit het oog nadat zij even haar man belt, maar wij doorgaan. We lazen we dat verder op het fietsrondje op Arran een bakker is met heerlijk brood. Daar komen we 11.30 uur aan. Ze hebben niet alleen heerlijk (olijf)brood, maar ook verse & warme brownie, die we al keuvelend met de vader en moeder van de bakker in de miezer op een bankje op hebben zitten eten. In 15 min kan je toch een leuk en gevarieerd gesprek hebben. We bespraken ook ons plan om, nadat we het veer zouden nemen om weer naar het vaste land te gaan daarna de boot te nemen naar Oban. Deze bootdienst gaat alleen op de woensdagen (voor ons is dat de volgende dag). Duurt bijna een halve dag, maar we zouden dan sneller in Oban zijn om het rondje naar Inverness te kunnen maken. In onze planning komen we daar nu 3 dagen te kort voor. We zien de oudere dame weer bij de Ferry. Zij gaat verder het rondje afmaken. Petje af, want de laatste km-ers zijn erg pittig. Nadat we weer op het vaste land zijn en na ik weet niet hoeveel klimmetjes, miezerbuien en tegenwind (kortom onze ideale vakantieweer), krijgen we bij het kantoor van de bootdienst te horen dat de boot naar Oban kapot is en er geen alternatief voor handen is. We hadden nog geen overnachting geboekt dus snel iets proberen te vinden valt niet mee. Gelukkig was er nog een B&B met een vrije kamer. Onderweg daar naar toe gaat miezeren in regen over. Het blijkt een mooie kamer en 's ochtends vragen we bij het ontbijt of we nog een nachtje kunnen blijven, zodat we na kunnen denken wat ons plan verder gaat worden. Helaas is het volgeboekt en moeten we verder.

Tarbert naar Kilmartin 90 km

Dit is een zware en zeer natte dag geworden. In plaats van de boot of rustdag krijgen we aardig voor de kiezen. Een pluspunt we hebben de wind mee. Hehe eindelijk ons eerste hert gezien. Het valt niet mee om dieren te spotten terwijl we heel regelmatig alleen rijden. Helaas niets onderweg om bij te tanken met iets warm. Hier wonen erg weinig mensen en er komen niet veel toeristen langs, zodat we onder de bomen (nat geregend) brood met (pinda)kaas eten. De route stuurt ons over een 6 km lange prive weg over het Ellery estate. Het voelt erg raar om dat te doen. Er staat een tuinman het gras te maaien (gladschoren gazons zijn erg belangrijk) waar ik al gillend vraag (hij heeft oorbeschermers op) of we echt wel op die weg mogen komen. Hij kijkt mij door zijn zonnebril vol met grassprieten lachend aan en zegt zoiets in het Schots als tuurlijk/geen probleem. Het valt daarna niet mee om limbo dansend met fiets door poort vastgezet met trekbanden te gaan (is volgens mij toch een soort van afschrikmiddel). Ondanks de regen genieten van het prachtige landschap, welke bevoorrechte mensen bezitten bergen, meren en dalen? Daar komen we snel achter, tot onze verbazing komen we een mooie Volvo tegen. De eigenaar? Naar elkaar zwaaiend, gaan wij toch maar met eerbied in het natte hoge gras stilgestaan om hem te laten passeren. Het lijkt me geweldig dat je over je eigen land kan autorijden ondanks twee eigenwijze fietsers. Onderweg proberen we telefonisch contact te maken met enkele B&B's. Blijkt dat de nummers niet kloppen, maar ook geen verbinding in the middle of knowhere. Stom maar dat zijn we niet meer gewend. Zelfs in de meest afgelegen gebieden in China/Tibet vorig jaar was er altijd bereik. Eindelijk krijgen we op 10 km afstand contact. Je zou zeggen waarom bel je dan nog zo kort voordat je aankomt. Nou, nadat je echt geen droge vezel meer aan je lijf hebt, je knieën protesteren omdat ze dachten rustdag te hebben, wil je zeker zijn dat je een warme douche en bed tot je beschikking hebt. De dame (en reddende engel) had eigenlijk niets meer beschikbaar, maar omdat ik bijna klappertanden van de (regen)kou het gesprek probeerde te voeren en mijn telefoon van een verdrinkingsdood probeerde te redden, mochten we gebruik maken van een appartement, die ze eigenlijk alleen voor drie dagen verhuurt. Het appartement kon wel een upgrade gebruiken, maar drie kachels om onze spullen te drogen maakte heel veel goed.

Kilmartin naar Oban 52 km

Voordat we weg rijden uit het gehucht met een waterig zonnetje, bekijken we een kerk en begraafplaats (echt gezellig) waar oude grafstenen uit de vroege middeleeuwen staan tentoongesteld. Eindelijk iets gezien wat niet heel veel fietsklim moeite kost. Het is een korte rit, maar niet gemakkelijk. Zeker omdat en ook op advies van "de reddende engel" we niet voor de fietsroute kiezen (langer, heel veel klimmen en weinig te zien) maar over de gewone weg rijden wat voor je zenuwen niet rustgevend is, wanneer je in je laagste versnelling fiets en een stoet van auto's achter je hangt. En dat is niet om je aan te moedigen....

Doordat we gisterenochtend ook in het appartement geen verbinding hadden weten we niet waar we vanavond verblijven. Hopelijk Oban, aangezien we na moeten denken hoe nu verder. Terwijl we het plaatsje binnen rijden (heerlijk mensen en winkels, ben meer een stadsmens dan Rob) zien wij dat de B&B's bezet zijn. Overal "no vacancy" bordjes, bij de Tourist Information raden ze een paar straten aan waar misschien nog plek is. Gelukkig, omdat we vroeg zijn vinden we nog een mooie moderne ruime kamer op zolder met uitzicht op de baai/haven. We boeken twee (dure) nachten en gaan langs treinstation om te checken of het mogelijk is met de trein en fietsen richting Glasgow te gaan. De fietsroute naar Glasgow loopt helaas over drukke wegen, door de Loch's is er vaak maar één weg aanwezig waar alle verkeer langs moet. Deze stress willen we onszelf niet aandoen. Vanaf Glasgow kunnen we via Edinburgh de Noordzee fietsroute oppikken. Ben benieuwd wat het vervolg gaat worden.....

Hadrian's wall

Maandag 25 juli Dordrecht naar Leiden 64 km

Vandaag begonnen met fietsen rond 3 uur 's middags. Eerst nog even de thuiskapper op bezoek en dan eindelijk op pad. Gelukkig is het dan net droog en proberen we langs groene wegen in Leiden te komen. Onderweg zien we de skyline van Rotterdam en ook Den Haag. We nemen kleine fietspontjes en staan even voor 7 uur bij het hotel. We kleden ons om en vinden een ShabuShabu restaurant, lekker gegeten vooral de ribeye steak en de eendeborstfilet valt in de smaak. Hopelijk fietsen we de pondjes er de komende weken weer af. (Inderdaad, dat zijn andere pont/djes.)

Dinsdag 26 juli Leiden naar IJmuiden 61 km

Goed ontbijt bij het Golden Tulp hotel, slimme toeristen gebruiken dit hotel als uitgangsbasis voor een paar dagen Amsterdam. We fietsen eerst naar Katwijk en willen dan via de Noordzee fietsroute LF1 naar de Ferry fietsen. Na 11 km fietsen is Leiden pas 6 km ver weg, fijn die toeristische route. Vanaf Katwijk is het een mooie route door de duinen. We oefenen op korte klimmetjes voor het terrein in Schotland. Boven Zandvoort wordt het rustig en we zijn voor 2 uur in IJmuiden. Tijd voor boodschappen en een visje. Helaas is de service bij het visrestaurant zeer traag, ondanks enige aansporing van Esther verlaten we om 3 uur de tent. Jammer, gelukkig kunnen we om half vier op de Ferry naar Newcastle en hebben we voldoende proviand ingeslagen voor een late lunch en het ontbijt morgenochtend. Esther valt al snel in slaap en ik maak een fotorondje over het schip.

Woensdag 27 juli Newcastle naar Haydon Bridge 75 km

Veel geslapen op de Ferry, pas om 10 uur meren we aan. Na de douane komen we direct op Route 72, Hadrians Wall cyclepath. Deze route volgen we de komende 2 dagen. Newcastle is een stad met vele bruggen, bijzonder is de millennium bridge. We fietsen langs de rivier de Tyne, het fietspad maakt vaak gebruik van oude tram en trein banen. Natuurlijk zijn de rails weggehaald zodat er een mooie vlakke weg overblijft. Ons tempo is langzaam en op open stukken staat er een fikse tegenwind, dat blijft zo de hele dag. De eerste 60 km is zo goed als autovrij en we fietsen door het mooie Engelse landschap, in het dorpje Corbridge lunchen we, Engelser kan een plaatsje niet zijn, het lijkt zo uit de serie Midsummer murders te komen. Maar dan met meer mensen, in díe serie wordt de halve dorpsbevolking uitgemoord. Pas na de 4e moord weet die detective het op te lossen x 100 afleveringen. Tel uit je winst.

De laatste 15 km verlaten we de route om bij onze B&B te komen, het begint direct met een 14% klim en de drukke weg gaat op en neer zonder enige beschutting tegen de wind. Waarom doen we dit ook alweer vraagt Esther zich af.

Het Old Repeater Station is een basic B&B, van alles verlaten. Vooral het 120 cm brede bed in een kamer van 160 cm breed maakt het erg gezellig en knus.

Donderdag 28 juli Haydon bridge naar Longtown 65 km

Volgens Esther heb ik vannacht 200x gedraaid in mijn slaap. Ik kon inderdaad mijn draai niet vinden in het smalle bed. De wind is gaan liggen en maakt plaats voor regen, onderweg drogen we twee keer op maar uiteindelijk komen we nat in Longtown aan. De route gaat over autoluwe wegen met vele pittige klimmetjes, de afdalingen zijn lastig en steil. Nooit kunnen we gebruik maken van de energie die we er al klimmend in hebben gestoken. Lange stukken volgen we Hadrian's wall, de restanten zijn minimaal. De muur is gebruikt voor kerken en de stenen grasland afscheidingen, ook de Romeinse wegen worden nog volop gebruikt. Door het slechte weer komt er van fotograferen weinig, hopelijk lukt dat morgen beter. Onderweg komen we fietsers uit NL tegen, ze volgen dezelfde route. Met hun kampeeruitrusting valt het klimmen niet mee, wij zijn blij met het Grahams Arms hotel. De stevige pub-kost kunnen we goed gebruiken, en ze schenken ook nog Heineken. Morgen fietsen we Schotland binnen.

Schotland 2016

Op 25 juli vertrekken we richting Schotland. Maandag en dinsdag fietsen we richting IJmuiden vanwaar we met de ferry afvaren richting Newcastle. Vanaf woensdag beginnen we met de Hadrian's wall cycleway. We steken daarmee over naar de westkust op de grens van Engeland en Schotland. Langs de westkust fietsen we vervolgens noordwaarts richting Iverness. Hopelijk hebben we tijd om een aantal eilanden te bezoeken en natuurlijk het meer van Lochness. De laatste week zakken we dan weer af naar Newcastle met misschien uitstapjes naar Glasgow en Aberdeen. We verwachten ongeveer 1200-1500 km te gaan fietsen.

Venetië en Noord Italië

26 april tm 2 mei 2014

26 tm 28 april

24 Uur voordat we in het vliegtuig zouden stappen eindelijk besloten dat we niet onze eigen fietsen mee zouden nemen. Hoop gedoe en geld voor maar vijf dagen fietsen. In Venetie zelf mag je of kun je zelfs niet fietsen. Het huren van fietsen voor vijf dagen bleek geen optie aangezien ze hiervoor € 350,- vroegen. Even dachten wij dat het fiets met chauffeur was. Het huren van een auto(tje) was maar € 150,- , wat onze beslissing defintief maakte. Alleen is het toch wel jammer voor het niet kunnen trainen voor China op mijn, door Rob zelf samengestelde lichtere nieuwe fiets ( ahum nr 6). Ben door mijn val in Canada toch wel een beetje angstig geworden of komt het door de leeftijd. Door enkele overnachtingtips en routes van Joke Riethoff (dank) hebben we B&B/hotels buiten Venetie geboekt waar een mogelijkheid bestaat, indien genoeg op voorraad, fietsen gratis zijn. Kijk, daar knapt een mens weer van op.

Venetie is een geweldige stad om te verblijven, zonnig weer 23 gr, veel te zien (nog niet alles gezien uiteraard) daardoor het vuur uit onze sloffen gelopen en uiteraard heerlijk eten/ijs. We hebben maar een dag de boot genomen om de andere eilanden te bezoeken en 's avonds door de grachten te gaan. Ik dacht dat 's middag een podium door de stad werd opgesteld voor een modeshow. Dat bleek wel om een aankomende hoogwater show tegaan, de lage delen inclusief het San Marco plein staan dan blank. Je weet dat het overlopen kan gaan gebeuren. Al had ik dat met mooi weer niet zo in de gaten dat hoog water in aantocht was. Bij ons hotel/appartement was niets aan de hand. Wat wil een mens nog meer. Nou na drie dagen Venetie, zijn we echt toe aan rust.... , hoe mooi het ook is.

28 & 29 april

Vanmorgen terug met de bus naar het vliegveld om onze limosine, Fiat 500, op te halen. We waren zeer benieuwd of we daar samen met bagage in zouden passen zonder schoenlepel. Geen probleem en tomtom zorgt voor een route richting Riva del Garda. Prachtig appartement & uitzicht. Wel is het begonnen met regenen en zal voorlopig nog niet opgehouden. Vanmiddag dus rust, maar we hopen morgen te gaan fietsen. De fietsen nog niet gezien al verwacht ik mountainbikes aan te treffen. Weer eens iets anders. Jammer dat we onze regenpakken, wij zouden toch beter moeten weten wij hebben tenslotte altijd regen, niet bij ons hebben en met een paraplu wordt het zo'n circrusact. We bekijken pas morgen wat we gaan doen, aangezien ze de komende dagen regen hebben gegeven en we ons per auto niet heel ver wilde verplaatsen naar onze verschillende geboekte overnachtingen.

Helaas blijkt het de volgende ochtend nog te regenen, maar wij laten ons daar niet door weerhouden behalve..... de fietsen zijn stadsfietsen met 7 versnellingen en als hoogtepunt een mandje voorop waar we toch 60 km op hebben doorgebracht. Ik wed dat die fietsen nog nooit zo ver zijn weggeweest. Op de route was zelfs een helling van 20%.

29 april

De volgende dag was het zonnig om op weg te gaan naar Bologne. Mooie stad met veel galerijen en bibliotheek. Al heeft deze stad niet het hart gestolen van Rob, maar waren wel de fietsen gesloten de week daarvoor. Jammer, was toch de bedoeling geweest om te "trainen". Al zijn de beenspieren door het lopen nu wel in conditie.

30 april

De auto(rugzakje) wordt weer van stal gehaald om de Povlakte te gaan verkennen. Hier blijken de fietsen na te zijn afgestoft, spinnenrag verwijderen en proberen de banden op te pompen niet mogelijk om ook daadwerkelijk mee op weg te gaan. De stadsfiets, die ik kreeg toegewezen, had drie versnellingen, maar Rob zijn " mountainbike moest met een autoventiel de banden op laten pompen. Wij piepend, krakend en met platte banden om weg naar benzinepomp waar dus geen appartuur aanwezig bleek te zijn om lucht toe te voegen. Er kwam tevens een steeds donkere lucht aan dus weer terug naar b&b om de auto op te halen. De Povlakte proberen ze steeds meer in te richten als natuurgebied waar vele vogels een (rust)plaats vinden. We zijn nog steeds geen vogelaars, maar hebben wel flamingo's gespot. Dat was tevens het enige hoogtepunt verder was het saai. Op de terugweg kwamen we in een vreselijke regen-/hagelbui terecht en in ons gehuchtje waren zelfs de straten door het vele water een soort onderlopen Venetie geworden. Bij de supermarkt bleek het plafond te zijn begeven en kwam het water door de achterdeur, al ging de verkoop gewoon door. Wat een (commerciele) bikkels. 's Avonds pas besloten wat we op de laatste dag zouden gaan doen.

1 & 2 mei

De keuze om naar Lido de Jesolo (kust) te gaan bleek een goede. Wat een verschil met de avond daarvoor, strakblauwe lucht met zon en 25 gr. We zijn niet de enige met die gedachte want 1 mei is een vrije dag en daardoor lange files richting de kust. Na een half uur in de file te hebben gestaan besloten de auto in het stadje daarvoor te parkeren en verder wandeld op pad te gaan. We hadden ons niet echt aangepast op het warme weer; lange broeken en mouwen, geen zonnecreme, cap of drinken bij ons. We voelde ons echt (sullige) toeristen. Bij aankomst op het strand liepen de meeste in bikini. In een van de vele restaurantjes wel heerlijke vis gegeten om daarna weer terug te lopen. Niet gek toch om 12 km te gaan lopen voor een visje.... Achteraf hadden we beter hier twee nachten door kunnen brengen in plaats van de Povlakte of dicht bij het vliegveld, maar die reservering was gebaseerd om het zelf meenemen van de fietsen.

Weing gefietst, wel veel gezien en met zo'n kleine Italiaans auto een stukje van het Noorden verkennen is erg meegevallen.

Ps er zijn ook weer foto's toegevoegd.

Yunnan, de Tijgerkloof.